Monday 25 May 2009

ICT-infrastructuren te complex


Bedrijven en instellingen ondernemen grote, kleine, complexe en minder complexe ict-projecten om (een deel van) hun bedrijfsdoelstellingen te realiseren. Bij de uitvoering van dergelijke projecten wordt traditioneel vaak een sequentieel pad afgelegd dat loopt van business requirements naar applicatieontwikkeling (of selectie) naar infrastructuur (hosting) tot aan exploitatie. Tijdens de start van zo’n project wordt dan nauwelijks rekening gehouden met de bestaande infrastructuur en met exploitatiestandaards hetgeen kan leiden tot vertragingen of zelfs het mislukken van projecten. Een veelgehanteerde misvatting daarbij is dat de bedrijfsinfrastructuur net zo simpel is als de pc thuis. Vrijwel altijd leidt een dergelijke aanpak tot te hoge exploitatiekosten.

De ict-infrastructuur van organisaties is zelden zo simpel als deze zou kunnen zijn. Enkele oorzaken hiervoor zijn:
- componenten uit het verleden die nog altijd in gebruik zijn;
- gebrek aan standaardisatie;
- onderlinge afhankelijkheid van componenten;
- het niet afstemmen van applicaties op de infrastructuur.

Momenteel wordt binnen veel organisaties virtualisatie en cloud-technologie geïntroduceerd. Voor veruit de meeste organisaties zal deze nieuwe, veelbelovende technologie echter een plek krijgen naast bestaande technologieën. In de praktijk leidt dit tot hybride ict-infrastructuren waarin zowel centrale serveroplossingen, decentrale oplossingen, outsourcing en nu dan ook virtualisatie en clouds zullen voorkomen.

Een dergelijke infrastructuur is per definitie complex en inefficiënt. De mapping van bedrijfsapplicaties (en -processen) op een dergelijke infrastructuur is niet altijd duidelijk waardoor instabiliteit, onbeschikbaarheid en performance-problemen op de loer liggen.

Een veel gemaakte fout die een ict-infrastructuur nog complexer maakt, is het oplossen van onvolkomenheden in applicaties met (extra) infrastructuur. Ook tight couplings (point-to-point) tussen heterogene componenten leiden tot meer complexiteit en uiteindelijk tot een moeilijk beheerbaar ict-landschap. De effort die exploitatieafdelingen moeten leveren om dergelijke infrastructuren in de lucht te houden is al enorm, laat staan de effort die nodig is om op nog enigszins voorspelbare manier aan change management te doen.

Het is echter wel degelijk mogelijk om de ict-infrastructuur simpel te maken en te houden. Het vergt echter inspanning en een (eenmalige) investering om zover te komen en het vergt daarnaast discipline om dit zo te houden. Uiteindelijk zal dit leiden tot significant lagere exploitatiekosten en paradoxaal genoeg ook tot grotere flexibiliteit doordat wijzigingen weer voorspelbaar worden.

Een belangrijk uitgangspunt is het selecteren van een uitgebalanceerde set van applicatieve en infrastructurele standaards welke nauw op elkaar zijn afgestemd. Uiteraard zullen bestaande bedrijfsapplicaties zoveel mogelijk binnen deze standaards moeten passen. Uiteindelijk is het zaak zoveel mogelijk van de applicaties op standaard infrastructuur te kunnen hosten. Het volledig migreren en afbouwen van oude applicaties (of applicaties die niet binnen de standaards passen) en bijbehorende infrastructuur is een absolute must. Vooral deze fase wordt in grote organisaties vaak niet goed uitgevoerd, oude systemen worden zelden volledig afgebouwd.

Vervolgens is het belangrijk aan de standaards vast te houden. Uitzonderingen zullen altijd bestaan, zolang het duidelijk is dat ze leiden tot complexiteit en duurder zijn. Dit komt onder andere door gebrek aan kennis in de organisatie, lagere kortingen en mogelijk noodzakelijke inhuur van externe specialisten.

Eén van de belangrijkste voorwaarden om de infrastructuur simpel te houden is het continu blijven afstemmen van applicaties, infrastructuur en exploitatie op elkaar en op de business requirements. Succesvolle ict-oplossingen zijn nagenoeg altijd nauw op elkaar afgestemde composities van al deze elementen.